★★☆☆☆
Door Beauregard

Het beeldverhaal (de strip in de volksmond) heeft verschillende aspecten. Je hebt het verhaal, hier ondergebracht in verschillende ‘hoofdstukjes’, een kunstenaar die zijn zoekende identiteit wereldkundig maakt. Met veel spielereien de doordrongen gelezen literatuur verwerken tot een stuk levensbeschouwing. Met de klemtoon op het dandyisme. Onderhoudend. Daarnaast is er ook het aspect van het beeld. Hoe kan je die ideeën vormelijk weergeven? Robert van Raffe is creatief en gooit alle registers open. Andere kunstenaars uit het verleden blijken een inspiratiebron zijn filterloze veld in te kleuren. Helaas vergeet van Raffe het belangrijkste aspect: de grafiek binnen dat beeld van het verhaal. Zijn a-anatomische ‘stijl’ is slechts een vehikel om de ‘boodschap’ naar de lezer over te brengen, deze voelt te krakkemikkig en gekunsteld aan. Bovendien palavert de auteur nogal overdreven veel met de bijeengegaarde kennis, zodat het zelfs met de nodige zelfspot je de ‘goesting’ ontneemt een trek te nemen van deze Zonder filter: arty farty navelstaarderij.